Markalar ve Güncel Konular: Şarkılar Gün Geçtikçe Tenhalaşıyor

Keşke.. Yine "keşke" ile başlayan bir cümle daha.. Belki de cümleler topluluğu.

Bugün daha güncel bir konu hakkında görüş ve düşüncelerimi paylaşacağım. Hayat bazen durmalı, her zaman akıp gitmemeli. Bazen kendi zamanınızı durdurup etrafınızda olan biten şeylere bakmak da gerek. Ne kadarına katılır, ne kadarına katılmazsınız bilmiyorum..

Hayat öyle bir akıp gidiyor ki, artık haftaların bile neredeyse bir önemi kalmadı. Gözünüzü bir açıyorsunuz, bir bakmışsınız haftabaşı; bir kapıyorsunuz, bir bakmışsınız haftasonu. Aylar haftalara, haftalar saatlere, saatler dakikalara döndü.

Tüm bu hızlıca akıp giden zamanda hayat gailesi içerisinde, hep gerçekten yapmamız gereken şeyleri bir kenarda biriktirmeye başladık. O kadar ki, aynaya bakarken bile en çok kendimizi es geçtik. Yapmak istediklerimizi, kendimizi şımartmayı, ailemizin yanına gitmeyi ve daha birçok şeyi.

O kadar eminiz ki sahip olduğumuz şeylerin her zaman bizimle olacağından, artık cümlelerimize bile yansır oldu. "Dur şu işleri de bir halledeyim, şu gün yaparım/giderim/ederim/bakarım". Geniş zaman içerisine sıkıştırılmış bir dünya insan olup çıktık.

"Keşke"yi, insanoğlunun en büyük düşmanı olarak görmüşümdür her zaman, büyük ihtimalle yaşadığım müddet boyunca da böyle olacak. Her şeyin kıymetini, elimizdeyken bilememe huyumuz.. Zamanı nasıl harc-ı alem kullandığımız, kaybetmeden önce değeri anlaşılmayan, yanımızdan geçip giden şeylerle dolu insan ömrü.

Herkes için geçerli değil tabi ki tüm bunlar. "Vefa"yı yalnızca semt ismi yapmamış, elindekinin kıymetini bilen ve onunla mutlu olan insanlar da yok değil mi? Elbette var.

Türkiye'nin en önemli ve güçlü seslerinden biri, nice insanın bam telini sızlatan Müzeyyen Senar, bugün Hakk'ın rahmetine kavuştu. Her yerde şarkıları eskisine nazaran daha çok çalınmaya, kendisiyle ilgili tüm bilgilere ayrıntılı bir şekilde yer verilmeye başlanacak, anlatılacak ve anlatılacak.

Keşke, evet keşke.. Bu hayata bizlerle beraber tutunduğu müddet süresince de bu kadar hatırda kalsaydı, şarkıları yine bu kadar sık çalınsaydı, sadece hayatın bu en soğuk tokadı bizlerin suratına atılmadan daha çok farkına varıp, daha çok değer verilseydi.

"E sen şimdi neden yazıyorsun? Bu tokadı sen de yedin, şimdi mi aklına geldi?" diyebilirsiniz. Keşke'lere daha çok sığınmamak, boğazlar başka bir sefer düğüm düğüm olmasın diye yazıyorum tüm bunları. "Benzemez Kimse Sana" yı bir başkasından dinlediğimizde aynı duyguları yaşayacak mıyız?

Kalbimize dokunabilecek mi başka bir ses bu kadar derinden ve içten? İstikbalinize baktıkça, mücrim gibi sizi titretecek başka biri daha olacak mı? Şarkılarının içerisine sizi alıp, her bir notasını, sözlerini ruhunuza ve kalbinize bir nakış gibi işleyecek başka bir sanatçı daha gelecek mi?

Kimsenin yeri doldurulamaz. Hele ki kalpte ayrı bir yer edenlerin ise, asla.

Hayatın en büyük tokadını yediğimde aklıma hep tek bir soru ve korku gelir "Sesini unutacağım. Hayali, sureti, fotoğrafları ve anıları hep benimle olacak. Peki ya sesi?". Nedense hayatın bizden aldığı insanların seslerini unutmaktan çok korkarım. O zaman onları hepten unutacakmışım gibi gelir.

Müzeyyen Senar, bu dünyadan göçüp gitse bile, sesi ve şarkıları hep bizimle olacak. O, hiç unutulmayacak. Unutulduğunu düşündüğümüz bir anda, radyoda veya denk geldiğimizde yine boğazımızı düğüm düğüm edecek, kalbimize yumuşakça dokunacak, yine O'nun şarkılarına O'nunla beraber eşlik edeceğiz.

Kimseye etmem şikayet diyemiyorum. Hayattayken, nefes almak gibi büyük bir lütuf bizimleyken, sevdiğiniz, değer verdiğiniz, önemsediğiniz her şeye ve herkese daha çok vakit ayırın. Şöyle geriye dönüp bir gün baktığınızda, büyük fontlarla yazılmış "Keşke"ler gelmesin ardınızdan.

Müzeyyen Senar'ın o güzel kadife sesi ile sizleri naçizane en sevdiğim birkaç şarkısı ile başbaşa bırakıyorum. Sesi hala bizimle, demek ki her zaman bizimle. Ne kadar uzakta olursa olsun.

Benzemez Kimse Sana